Kiedy byłam panną.....

Kiedy byłam panną wymarzyłam sobie,

Wyjdę za bogacza i karierę zrobię.

Mąż mi wybuduje piękny dom w ogrodzie,

Gościć będę słońce o wschodzie-zachodzie.

A ogród mój będzie jak kraina baśni,

Pięknem drzew i krzewów życie me rozjaśni.

Własnym samochodem świat objadę cały,

Pisarką zostanę godną wielkiej chwały.

I bogatą będę, ale tylko po to,

By biednym rozdawać majątek z ochotą.

Przeminęły lata – przyszła jesień życia,

Z marzeń pozostała – tylko zdolność tycia.

Z domu i ogrodu – w bloku cztery ściany,

Dzieci nie udane, mąż często zawiany.

Z podróży po świecie – Halika bajanie,

A z pisarskiej sławy – skromne rymowanie.

Z bogactwa zostało tylko serce złote,

Które zawsze biednym pomóc ma ochotę.

Z tej rymowanki ten morał wypływa:

Marz panno rozsądnie a będziesz szczęśliwa.

2008©kasia b.turajczyk