Apel do Polaków

Kochani Rodacy! Nie chadzajcie
W zimna z gołą głową – Bo mózg
Sobie przeziębiacie – to lekarza słowo.

W mózgu jest ukryta Energia Żywota.
Samemu ją niszczyć po prostu głupota.

Z mózgu płyną po ciele bezcenne niteczki
Pozrywać, poszarpać – powstaną smuteczki.

Straconego Zdrowia nikt nam już nie zwróci.
A choroba straszna naszych bliskich zasmuci.

Gdzieś tam w sklepie na półce czapka czeka
Na Ciebie. Wejdź, kup, załóż na głowę, a poczujesz
Się jak w niebie. Dodam, że mózgi Polaków i tak
Już źle funkcjonują – nienawiścią, niezgodą ojczyznę
Ruinują. Niezgoda szaleje a świat się z nas śmieje.

"Okruchy Wspomnień" z okresu międzywojennego - część II

Barbara Turajczyk jest poetką, działaczką, mówczynią i społecznicą. Urodziła się w 1930 w Łodzi.
Jest to II część wspomnień z jej życia. Zapis jej opowieści ma ocalić jej pamięć, pamięć o niej  i bliskich jej osób - od zapomnienia. Nagranie miało miejsce w Łodzi w 2014 roku.

Okruchy Wspomnień Barbary Turajczyk

Barbara Turajczyk jest poetką i społecznicą. Urodziła się w 1930.
Jest to pierwsza część jej wspomnień. Zapis jej opowieści ma ocalić jej pamięć, pamięć o niej, i bliskie jej osoby, od zapomnienia. Nagranie miało miejsce w Łodzi w 2014 roku.

Julkowi T. – Baśka T.

Gonią mnie wiersze po łące strofami,

Zaczekaj Baśko poflirtuj z nami.

To KWIATY POLSKIE Juliana Tuwima -

Smutne i ostre jak Syberyjska Zima.

Goni mnie po torach LOKOMOTYWA,

Zaczarowana, a taka prawdziwa.

Wsiadaj: jadę do Tomaszowa,

Tam czeka na cię miłości odnowa.

Podadzą Ci na tacy słodkie winogrona

I będziesz szczęśliwa, i będziesz spełniona.

Biegnę ścieżkami po Jasieńskim lesie

A Ptasie Radio pogłos za mną niesie.

Przeróżnych ptasząt śpiewy i ćwierkanie,

O wszystkich sprawach rozpamiętywanie.

Śmieję się serdecznie z tych ptasich świergotów,

Wszak u nich tak jak u nas, pełno jest kłopotów.

Na tajemniczej wyspie pośrodku jeziora

W noc świętojańską zapłonęła GORA

Wokół zebrani liczni wczasowicze,

Wsłuchani tęsknie w przyrody tajemnice.

Nagle zabrzmiała czarowna muzyka

I głosem Demarczyk po falach pomyka.

Tańczyłeś ze mną, Madonną Twych lat,

A wokół wirował czarodziejski świat.

Julku, w noc majową siądę na ławeczce

Przytulę się do ciebie i w ucho zaszepczę:

Kocham Cię, kocham ARCYMISTRZU POEZJI!

Tyleż w niej piękna i niezwykłej finezji.

Dałeś z siebie wszystko – co dać może POETA.

Każdy Twój Utwór to dla serca podnieta. 

Sąd nad sobą..

Starość to nie tylko na głowie siwizna.

Starość - to często po młodości blizna.

Po młodości, co była tak bardzo nieudana,

Iż naznaczyła życie jak krwawiąca rana.

Rana- zadana srogą ręką Przeznaczenia,

Które nigdy, nikomu życia nie odmienia.

Jeśli masz zapisane, hen na Firmamencie

że szczęścia nie osiągniesz, to naprawdę tak będzie.

I ja stoję przed wiecznością jak znak zapytania

skarby życia pogubiłam - zbędne, więc biadania.

Kasia Turajczyk - In the eye of the beholder, acrylic painting. 2010

Obrona rymu.....

Wolny wiersz-

To logiczne, mądre przemyślenia.

Wolny wiersz-

To piękne sformułowane marzenia.

Tak mówią sławni, dzisiejsi poeci;

I jeszcze dodają: że tylko grafoman 

Z rymem wiersze kleci.

Co ty na to - skromny rymopisie?

Czy obronisz rymy w swych wierszach zapisie?

Na te zarzuty odważnie odpowiem myślą,

Co kryje się w siwej mej głowie,

Że poetą jest każdy człowiek,

Co umie piękno wydobyć spod powiek,

Z głębi serca, z rozumnego myślenia.

A każdy kto zechce, 

Niech wartość Poety

Ocenia!

2013©Kasia Turajczyk

Z szafy wspomnień...

Z zakamarków pamięci,

tak jak z szafy wspomnień,

coś wyciągnąć mam chęci

droga Kasiu i dać ci...

To wspomnienie młodości,

ciepło z serca lejące,

może za miłością tęsknoty

drżenie serca budzące.

Osiemnaście lat miałam,

do liceum chodziłam.

W pierwszej ławce siedziałam,

bo tak właśnie lubiłam.

Ktoś drzwi klasy otwiera,

podczas lekcji fizyki

i do środka się wdziera

ku zgorszeniu publiki.

Staje przy mnie bez słowa

i kładzie mi na zeszyty

bukiet wielki, pąsowy,

w piękno wstążek spowity.

Profesora przeprasza,

że się tak źle zachował.

A całej klasie ogłasza,

że z miłości zwariował.

To był chłopiec co kochał,

a ja się nim bawiłam.

Nieraz rzewnie zaszlochał,

a ja zawsze szydziłam.

Chłopców, co mnie kochali

traktowałam jak śmieci.

Chłopcze, chłopcze,

gdzie jesteś?

Teraz źle mi na świecie......